| Мајо Даниловиќ

Мајо Даниловиќ – роден во 1955. Дипломирал политички науки. Работи како графички дизајнер и живее во Белград. Пишува поезија и проза како независен писател. Член е на Академијата на писатели од Србија и на Светската академија за поезија од Верона. Координатор е на Светската академија за поезија за словенските земји. Од 2008 има објавено голем број книжевни збирки, алманаси и списанија. Неговите дела се преведени на бугарски, италијански, македонски, словенечки и полски. Член е на неколку книжевни клубови и асоцијации. Тој е главен уредник на поетскиот концепт „Поезија Стенка“ од Белград. Неговите песни и приказни се стекнале со голем број признанија, а тој е добитник на „Раваниќанин“ Српска спиритуална академија – Параќин, како и наградата за животно дело.

---

ГАЗЕЈЌИ ТУЃО И ЗАПУШТЕНО

 

 

Далеку порано од што сум роден

(и татко ми мој беше нероден)

некој моето парче Земја ми го зеде,

па по светот талкам газејќи туѓо запуштено,

јас, дојденец на оваа пусти ледини…

И несум едини!

 

Велат Округла,

А е порамнаа кулаци, бегови и газди.

 

И така, по светот газам, 

пазам кај стапнувам,

каде подзапирам, каде понатака.

Од нигде тргнат, во ништо чекорам,

ниоткаде, од секаде, нозете ми се боси,

каде ли чекорот ме носи,

низ туѓи ливади оди, како да проси.

 

Штом погледам горе, 

ме прати парче од моето Небо 

Извишено до мојата Звезда.

Мора да сум и сам озгора

Испаднал од некои гнезда,

и дома не умеам да се вратам.

 

Чекорам, не знам за лево и десно,

напред и назад, врз брдо низ брдо,

во кожата моја мене ми е тесно

и сё ми е туѓо – оделото од брата,

преку зидови, преку меѓи,

зам мене затворена е секоја втата.

 

Кога умрам, не служете ми опело

и поради тоа не ќе патам.

Можеби некој, тамо од кај сум роден

со душа чека да се вратам.

 

Под нивната земја ќе го положат моето тело,

под моето парче Земја кое со векови го арчат,

да ми го земат и моето Небо за да го парчат.

 

Мајо Даниловић

Препев: Виктор Шећероски