Dinu Flamand - BARK

пак во еден ден се бразди нешто неочекувано
под линијата на хоризонтот
нервозно ветре го затемнува
лицето на сонцето
облакот минува таму
со гробот на една отсутност
се слушаат забите на ништожноста
преживајќи ја сенката само на едната страна
во сржта на сржта се заседнува спротивноста на сржта
како клопец од набабрени цифри
нешто што го надминува сфаќањето на твојот ум
претполага и се премислува
корените на чинарите продолжуваат да го ораат
градот одоздола воздухот како да е ставен на прозорецот
да ја демне неподвижноста на внатрешноста
ехото ја корне муцката на кучето при самото лаење
вечерта мириса на животно
студот бега штом човекот си ја вади раката од џебот
смртта се обидува да се спаси од залихите

Превод од романски јазик Димо Димчев

en_GBEN