Во градот на мртвите
со мајка ми. Многу градови
се Некрополиси:
пловат среде
слушната геометрија и јас
кажав работи
неискажани
кога можеле да се доискажани
и видов облици.
Татко ми
бавно си го затвори грбот кон
затворената земја, и јас
запловив нанапред
со паузи да ги разбарам во
имињата
И запечатените броеви
додека ме водеа тивко
од камен до камен
кон крајот. Јас
среде редиците ги замислував
отсутните мисли на
тажачите како лебдат
ниско ко напуштени облаци:
со тоа што секој му припаѓа
тивко на тивко
ретко посетено огледало
во тлото.
Превод: Елида Бахтијароска
MK 
EN