беше ноќ и јас најпосле можев да бидам
Јулија која бараше љубов во лисјето и во површината
на морето во близина на хотелот.
најдов едно момче
сериозно како есхатологија, со црна коса како книга, со бело лице
и очи кои се беа ветиле на оној свет.
се стуткавме на хотелскиот прозорец, вдишувајќи го ловорот.
потем, кога отчука виното во нашите раце
се спуштивме до морето и тетеравејќи се покрај него
му ги оставивме историските тела на дежурниот ангел.
отидовме во најцрната шума
најдовме таен премин до морското дно
каде ми беше покажано како се диригира со птиците
кои во ноќите како пламен колваат морски песок.
во муграта, Јулија исчезна зад темната завеса.
на ѕидовите гореа златните букви
кои далечното сонце им ги праќаше на удавените души.
допирајќи ги крадешкум се искачив на катот
каде се роеја уморни студенти по музика, момчиња
и девојки, ноќни Јулии.
Превод од хрватски јазик Никола Кукунеш
MK 
EN