Ариан Лека е роден во крајбрежниот град Драч и припаѓа на онаа група автори кои се појавиле на предницата на уметничката креативност по отворањето на албанските граници. Крајот на неговата младост е истовремено падот на режимот на Хоџа, што е дел од неговите бројни песни, прозни текстови, есеи и романи што се поврзани со минатото на Албанија, промените што се случиле по падот на Берлинскиот ѕид, како и Балканот – Европа, непресушниот извор на содржини.
Тој компонира – што не може да се избегне поради неговиот лирски јазик – и неговите дела се стекнале со неколку државни и меѓународни награди. Неговите текстови можат да се најдат во многу антологии и списанија низ светот. Во 2020 година, неговата фактичка и фиктивна „Нема мапа на удавени луѓе“ била преведена на неколку европски јазици и била изведена во театар во неколку европски градови за време на 2022 година; таа е посветена на бескрајната тема на имиграција и бели робје. Неговиот краток расказ „Браќа по ножот“ бил дел од „Најдобра европска фикција“ за 2011 година.
Ариан Лека работи како истражувач на Академијата за албанолошки студии и има докторат на темата „Социјален реализам – адвентус и авантура помеѓу реализмот и иреализмот“.
Неговите дела се сметаат за престижни во современата албанска книжевност, а тој се смета за автор кој го користи морето како метафора за „течно-флуидна граница“, и му припишува особена улога во изолацијата на Албанците од остатокот од светот, како што е назначено во „Церемонијални цвеќиња, политички животни и времето – Полифибиј во албанскиот социјален реализам (Ротлиџ), „Енвер унд сеин парадис“ (Антеа).
Песна: ТРИПТИХ