Пресна невеста Александра, радост на мажа си
И гордост негова (птицо моја, гулабу мој)
Се качи на терасата
за да ги спростре вчера испраните алишта.
Но глеј, спрострените алишта се разлебдија
како игрите на ластовиците
глеј како сонцето замижува со очите
и се тркалаше по цепнатините
на последователно наредените
планински гребени
посребрувајќи го денот
така некако стана и Александра
пресната невеста
како сонце како птица
со платното на својата бела кошула.
Превод од грчки јазик Паскал Гилевски
MK 
EN