1
некогаш умеевме
светови да градиме
умеевме стереотипи
со поглед
до согорување
да распалиме
умеевме студ и мрак
да разжариме
некогаш умеевме
со здивот на воздухот
да се галиме
во невротичниот трепет
мир и спокој
да живееме
некогаш умеевме многу
умеевме стихови
да си подаруваме
и да склопуваме рими
што на школо нè учеа
дека немаат природна звучност
оти нам
сè ни беше природно
оти нам
сè ни беше нормално
оти нам
сè ни беше љубов
некогаш умеевме
светови да градиме
некогаш умеевме многу
некогаш ни се чинеше просто умееме сè
се сеќаваш ли
некогаш умеевме
светови да градиме
кога ли
зошто ли
сето тоа го заборавивме
2
некогаш умеевме
светови да градиме
на животот
со пркос
во борбен ринг
да му влегуваме
некогаш умеевме
под кожа да си живееме
некогаш умеевме
само да раснеме созреваме и убавееме
некогаш умеевме
да бидеме наивно добри
некогаш умеевме
невино да се љубиме
умеевме искусни
еден во друга
слепо да се заљубиме
некогаш умеевме многу
се прашувам дали
воопшто
некогаш
повторно
ќе можеме пак така
од љубов да се излудиме
така жарко да љубиме
и кого
и кого
3
некогаш умеевме
светови да градиме
некогаш умеевме
себеси како личности
да се градиме
некогаш умеевме
да градиме
сега сè сме заборавиле
сега сè рушиме
сега се рушиме
MK 
EN