Фарук Шехиќ – ЈАС НЕ СУМ ЧОВЕК ОД САРАЕВО

во Сараево
април навистина е најсуровиот месец
во кој се мешаат фантастиката и хоророт во ретортите на телата
духовите висат во воздухот, духовите на книжевната шизофренија
само треба да ги откинеш, овие тажни гроздови на вселената
и за тоа ќе плаќаш со сопствената крв
на Бистрик и Ковачи куќите се оградени со високи ѕидови
а човечките души се отворени како куполи на отомански џамии
воздухот е остар како месец на мртвите
во кафеанските приказни војната никогаш не завршува
дивизиите се распоредуваат меѓу пивските шишиња
се разговара за Србите, Муслиманите и Хрватите
за виновниците и жртвите
стопати утврдената вистина се мери со нанограмска вага
зашто епската нарација е плод на црвените крвни зрнца
ако Бразил е земја со најмногу фудбалски селектори на светот
овде живеат најголем број дрвени филозофи и мизантропи
и наспроти сето она што ме разурнува и ме изобличува
и понатаму учествувам во твоето парадоксално создавање митови
Сараево, ништо ми немаш дадено
освен својата поезија.

mk_MKMK