Разгрнувајќи си ги бакнежите и стравовите
Таа се буди навечер
И се чуди на сѐ што ја променило.
Пол Елуард
Во 2055 година, веројатно ќе бидам слаба старица
и нема да фаќам толку место во автобусите и редиците.
За половина век, само огледалото в бања и доктори
ќе ми го гледаат телото.
Ќе ме допираат само
испотени ношници,
поткинати под мишките.
Тогаш, пред да заспијам,
Ќе се сетам на вкусот на јазикот и плунката на мојот љубовник
и сите мажи кои ме посакувале одамна.
И – како крцка креветот
кога двајца лежат на него.
Превод од англиски јазик Ана Топенчарова Коваческа
MK 
EN