Таткото не знае
дека синот пуши „марлборо“ во шумската чистинка,
свечено и церемонијално,
како во ритуалите на домородните Американци.
Синот не знае
дека сестрата стои час и подолго
пред огледалото во тоалетот,
налик принцеза магично престорена во пајак.
Сестрата не знае
што почувствувал мачорот Санчо, освен болка,
кога го прегазиле дур сјајната розова утроба
му била растурена по тротоарот.
Мачорот не знае
што сакаше јасенот во градината да му каже
на облакот кој надлетуваше над покривот
кога силовито си ги тресеше гранките.
Но само облакот знае
дека еден бел алигатор расте бавно и сталожено,
длабоко во телото и душата
на мајката.
Мајката не знае
како изгледа нејзиното смуртено лице
во очите на сопругот
и какво пророштво му искажува.
Во името на прадедовите љубовни писма, законите на Мендел
и солениот лосос
семејството се состави. Членовите се собираат
во дневната соба посипана со рибни коски и птичји пердуви
и преку смеење и карање, за момент, достигнуваат бесмртност.
Мачорот Санчо,
сега воскреснат, си ги остри канџите
и само гледа.