Утрото
студено ги зближува љубовниците
близу морето на крајниот север од островот каде што
вее ветер студен и студен млаз вода се излева
во лак околу
спилата по која островот бил именуван
превез на невеста. Оттаму кон Порто Мониз (низ
долги лисја на агава) секој јазик ја остава жива
можноста за љубов:
Hubert aime Christine
a Olga le gusta Mauri
само осамениот Simon и Susan сонувачката
запишани на различни листови (иако
од истиот кактус) поради лоша среќа
или добар хазард
не се совпаднаа на денот.
Сите беа тука. Сите тука и ја сетија
можноста за љубов иако
водата што денеска тече не е водата утрешна
(ниту е догодишна) кога
овие имиња ќе паднат и други
на своето место допрва ќе никнат
без болка. И страста што тука се запишала
ќе стане љубов дури отаде.
Превод од португалски јазик Наташа Сарџоска
MK 
EN