Девојка исчезнува во подземниот премин,
за да избега од мажот кој се дере на неа.
Кога ќе заврши мојот овоземен живот, мисли,
ќе отпатувам во Италија и по цел ден
ќе се карам преку балконот со сосетките, но засега
морам поситно да мислам, морам да мислам: Александрија,
светло натопенето со лимонска есенција.
Еднаш го кажав ова гласно во автобус.
Дали таму имаат толку голем ковчег, за да смести
автобус и останатите грчки лакримариуми? И убаво
мирисаше глогот. Колку ситно треба да ме издробиш,
за да ја добиеш бојата која си ја замисли?
Превод: Ѕвонко Димоски
MK 
EN