видов православен свештеник
со очила за сонце
надитрен во покер од брановите
затворените очи на карпите
како игра со коцки
сенки кои се развлекуваа како патос
ја видов светлината како се ниша
во уличната тезгичка на планината
обложена со бакар
гратчето несовладливо
најсоголениот поглед што некогаш сум го видел
никој не можеше да ми каже кој лежеше таму напред
седнав на ас срце
и почнав
да се натежнувам со маслинови семки
толку ветровито беше