Одеднаш се наоѓаме среде еден изненадувачки предел: блескави светли песочни ридови на сите страни, мали дрвја измазнети од ветрот што стојат извртени под големото отворено небо. На едно дрво седи еден бавијан, и кога го отворивме шишето за вода за да се напиеме една голтка, ни се измоча без осет. Бавијанот претпочита да е на земја, а не горе на дрвјата, велиш. И јас исто така. Кога сонцето и месечината секојдневно си го менуваат местото, месечината легнува на главата од бавијанот. Бавијанот се врти и триумфално ни го покажува газот. Месечевото божество месечува.
Превод од норвешки јазик Јасминка Марковска
MK 
EN