Жената стана пештера,
влажноста што беше во неа
ја претвори нејзината мазна кожа
во рушевина.
Денес доаѓаат туристи за да ја набљудуваат.
Ја галат нејзината борба против времето
и благородната постојаност да живее од студот.
Скришум ги допираат нејзините скриени ќошиња
очекувајќи го засолништето на каменот:
милениумско разбирање на историјата,
граница од светлост и сенка на нејзиниот страв.
Не се губи злото во престижот,
варта не бледнее со нивните посети,
принципот е конечен,
туристите си заминуваат.
Нема жени без светлина
ниту куќи без прозорци.
Превод: Марија Петровска
MK 
EN