Излегува со нејзиното ранче,
ручек и една книга –
роденденски поклон,
со силуети на
триесет и пет песнопојни птици
и триесет и две крајбрежни птици,
меѓу кои и големиот корморан.
Но, слушајќи го појот на птиците,
таа заборава на книгата и на роденденот –
и се сеќава на учителот по пеење
и неговата теорија дека
повеќето од луѓето не знаат да пеат
затоа што ги учеле
да не се дерат.
Но, сред главната тетива на дијафрагмата,
ситна нишка почна да се одмотува –
сега е бела,
како измаглината ова утро
над морето и гората.
Но ќе ја пробијат зелените ластари
мембраната на пристојноста.
Препев од англиски јазик: Милан Дамјановски
MK 
EN