сите старци од градот за татко ми ме тераат да си спомнам
кога смртта првпат му намигна
во туѓа земја – дете бев
човекот што го видов на кејот од пристаништето
дури се препнува од калдрмата
со погледот понижен низ мене помина
син можев да му бидам
и се сеќавам на виолинистот
што утробата си ја триеше
во улицата Паради
загатка беше и тој
сите старци од градот
под есенсково небо
небаре ми велат
на времето татко ти бев
MK 
EN