Молам да се запише: роден во мај,
во влажен град (оттаму мотив: вода),
наскоро потоа под опсада на армија,
чии офицери носеа во ранците
том од Хелдерлин, но, нажалост, немаа
време за лектири. Премногу работа на терен.
Тон – сардоничен, очај – вистински.
Постојано на пат, од Мексико до Венеција,
љубовник и говорител кој неуморно
агитира за својата непрактична партија
(нејзиното име: Поезија versus Бесконечност,
или ПВБ, ако некој претпочита скратеници).
Во секој град и во секое пристаниште
имаше свои агенти; понекогаш пееше стихови
пред ентузијастичката толпа која ништо
не разбираше – потоа уморен, палеше голоаз
на бетонскиот кеј а галебите кружеа над него
исто како над Балтикот, дома.
Преголема интелигенција. Омилена тема: времето
versus мислата, која гони фантоми,
ја оживува Марија Стјуарт, Дедал и Тибериј.
Поезијата требаше да биде како коњските трки:
коњите се диви, јавачите – од мермер,
целта – невидлива, се губи во облаците.
Молам да се запамети: иронија и болка;
болката одамна живееше во срцето
и сè повеќе растеше – толку,
колку што секоја елегија напишана од него
го љубеше егоистично и сакаше,
токму тој да биде нејзиниот херој –
но, Ве молам господа – трпение,
привршуваме – навистина не знам,
како да се изразам: нешто како нежност,
и насмевка, сосема срамежлива,
моментот на колебање, мекоста,
кратката пауза во аргументирањето.