Ти којшто толку време мина
под малтерот на ѕидот мрачен,
пак слободен си в простор зрачен
о сине тих на мисла сина –
со живот пак ти гори видот
и зори како небо ѕидот
Но таа лика што се крие
под малтерот на мојте гради
и – утеха на дните млади –
по убост како сестра ти е,
не, нема мајстор да ја спаси,
со мојот живот ќе се згаси.