Разбудена од нашиот допир

се стресува земјата и ни се лизнува

од под нозете отворајќи ни пат

низ просторот блажен до Него

 

Збудалени од нашите искри

ѕвездите ја разгрнуваат Кумовата Слама

за да помине коработ свиден

што возбуден езди по небото

 

Уплашено од жарот збукнат

сонцето се крие зад облаците

давајќи ѝ сенка и заветрина

на љубовта од оган замесена

 

за да не согориме во неа

пред да угрее месечината

и да нѐ прибере во меките

прегратки на починка